Στον τροχό της μέρας…

Ανοίγεις πρωί τα μάτια σου, πίνεις καφέ και βλέπεις τα πράγματα που πρέπει να κάνεις μέχρι το τέλος της μέρας. Η τηλεόραση στο σπίτι σου δεν ανοίγει σχεδόν ποτέ σε αντίθεση με τον υπολογιστή που δεν κλείνει ποτέ. Το ίντερνετ να προβάλλεται ασταμάτητα μπροστά σου και να βάζει στόχο να σε παρασύρει μαζί του.

Οι εργασίες της σχολής που πρέπει επιτέλους να τελειώσεις έχουν σχηματιστεί πλέον σε στοίβα και η πτυχιακή φωνάζει κάθε πρωί το όνομα σου. Το βράδυ δεν σε εμπιστεύεται γι’ αυτό δεν θέλει να της γράψεις. Είναι και τα βιβλία που πρέπει να διαβάσεις για να κάνεις την περίληψη τους. Όπου καθώς διαβάζεις, χάνεσαι. Φεύγει το μυαλό στην περιφέρεια σου, εκεί που το βιβλίο έχει στόχο να σε ταξιδέψει με το μυστήριο, τις εξαφανίσεις, τις αστυνομικές έρευνες και παιδιά βίαιων γονιών. Σέρρες η πόλη, Μακεδονία η περιφέρεια. Η εποχή παλιά, η ηλικία των πρωταγωνιστών ίσα με την τότε ηλικία της γιαγιάς σου και καθώς κοιτάς την ώρα για να κλείσεις το βιβλίο, σκέφτεσαι ότι είναι μεσημέρι. Εκεί μπλέκεται ξανά η παρουσία της γιαγιάς σου που δεν σε αφήνει να φύγεις από το σπίτι σου για να πας στο δικό σου χωρίς να πάρεις τα τάπερ της μαζί σου. Το κλασσικό πρότυπο Ελληνίδας μάνας (ακόμα και γιαγιάς) που όσες φορές κι αν της πεις ότι δεν τρως ελιές εκείνη πάλι θα σου λέει τι ωραία τις ξαρμύρισε για να σε κάνει με το ζόρι να τις φας. Εκεί που τις λες ότι θέλω μόνο [αυτό] να μου βάλεις, εκείνη βάζει και βάζει και βάζει και να γεμίζει η κατάψυξη κι αν της πεις κάτι για όλα που σου ‘βαλέ θα απαντήσει «καλά δεν ντρέπεσαι; Άλλα παιδάκια δεν έχουνε να φάνε κι εσύ μου τα επιστρέψεις;».

Υ.Γ.Τα χέρια μου στην μαγειρική δεν έπιαναν ποτέ. Για την ακρίβεια είμαι «κουλή» σε αυτό. Δεν μπόρεσα ποτέ να προσδιορίζω την ποσότητα της έκφρασης «με το μάτι» γι’ αυτό κιόλας όσα φαγητά μου τρώγονται είναι μετά από πολλά πετάγματα στον κάδο. Στο επόμενο μου ποστ (Τετάρτη βράδυ) θα σου πω τις μαγειρικές καταστροφές μου. Αν μαγειρεύεις χρόνια θα γελάσεις αλλά αν αρχίζεις τώρα να αποκτάς τον δικό σου έλεγχο σε αυτό που λέγεται «κουζίνα» θα σου φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο για να τις αποφύγεις κι εσύ.

 

Φιλιά, Αντριάνα!