Εκτόνωση Καλοκαιριού..

Έχει κι αυτό το βραδινό αεράκι που περιτριγυρίζει τα πόδια σου όπως κι αν τα βολέψεις. Άσε κιόλας που προχθές πήγα βόλτα στο βουνό να μαζέψω όσα μούρα απέμειναν και είδα στα δέντρα να πορτοκαλίζουν τα φύλλα τους. Και στο βάρβαρο σημερινό πρωινό που αναγκάστηκα με γιγάντιες υπερπροσπάθειες να ξυπνήσω στην ώρα μου με έφαγε το αγιάζει! Μα από πότε έχει και το καλοκαίρι τόσο κρύα χαράματα;! Θα πω κι εγώ με τη σειρά μου ότι τελειώνει το καλοκαίρι. Και ΤΙ καλοκαίρι…όπως ακριβώς το λέει και ο τίτλος: Εκτόνωση Καλοκαιριού! Αλλά πες μου τώρα…νομίζεις ότι θα βρεθούν πολλοί να θέλουν να γίνουν χειμερινοί κολυμβητές; Ή θα γεμίζουν οι δήμοι με την ίδια άνεση νερό στις αθλητικές πισίνες; Άσε και το άλλο, ποιος θα ‘ρθει μαζί σου για σερφ μέσα στο φθινόπωρο; Θα μπορείς να ξαπλώνεις χωρίς κουβέρτα στο μπαλκόνι; Να βρέχεις τα πόδια σου με το λάστιχο και αυτά να μη παγώνουν; Να φοράς χρωματιστά και λίγα ρούχα; Να μυρίζεις αλμύρα;

ΌΧΙ…ΟΧΙ… μη το σκέφτεσαι, δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά! Μα γι΄ αυτό κιόλας από τον Απρίλιο σε έχω βάλει σε mood καλοκαιριού για να κρατήσεις απόθεμα. Για να πεις με άλλη ευκολία το Σεπτέμβρη ότι τελείωσε το καλοκαίρι.

Τότε που μιλούσαμε για τα καταγάλανα νερά και τα μακροβούτια χαμηλά στην άμμο. Που παίρνεις δυνατή ανάσα για να φύγεις μακριά και χαίρεσαι που τα πνευμόνια σου δεν έχουν ίχνος νικοτίνης για να σκορπίσεις στα πρώτα δευτερόλεπτα. Να σηκώνεσαι αθόρυβα έξω απ’ το νερό και τα μαλλιά σου να έχουν μια πίσω φόρα. Να ξεγλιστράς απο την αγκαλιά του μέσα στο νερό ή να βάζεις το χέρι σου δίπλα απ’ το δικό του για δεις ποιός έγινε πιο μαύρος. Να φουσκώνουν τα μάγουλα από γρανίτα φράουλα και μετά να τρέχεις στο φιλέ του volley.

Εντάξει όμως, πρέπει να σταματήσω τώρα με όλα αυτά τα ανέμελα ξεμυαλίσματα και να προσγειώσω το μυαλό μου σε mood Φθινοπώρου. Εδώ κάποια βοήθεια από την πλευρά σου παίζει;

Δεν τα πάω όμως καλά με το Φθινόπωρο γι’ αυτό θέλω τα δικά σου λόγια να με πείσουν ότι υπάρχουν θετικά στην όψη του. Να μου δώσεις έμπνευση! Αλλιώς κι αλλιώτικη!!

ΥΓ.1: Και τι κάνεις όταν για τρίτο συνεχόμενο καλοκαίρι τα εξαρχής σχέδια σου ναυαγούν; Πέφτει η αισιοδοξία σου. Ή προσπαθείς αστραπιαία να καλύψεις τα κενά. Ή πέφτει η αισιοδοξία σου και προσπαθείς αστραπιαία να καλύψεις τα κενά!

ΥΓ.2: Πριν μερικά μέρες σου ζήτησα να θυμηθείς και να μου πεις, τη δική σου αγαπημένη στιγμή του φετινού καλοκαιριού για να την κουβεντιάσουμε εδώ, μαζί παρέα. Γιατί δεν γίνεται…κάτι ωραίο θα υπήρχε μέσα σε όλες αυτές τις ζεστές μέρες. Έστω και μια βανίλια υποβρύχιο κάτω από μια συκιά.

ΥΓ.3: Να σου πω τη δική μου αγαπημένη με μεγάλη δόση συγκίνησης; Τη στιγμή που βλέπεις τη χαρά αποτυπωμένη στο πρόσωπο κάποιου που περνάει στο πανεπιστήμιο, σε σχολή όνειρο ζωής.

ΥΓ.4: Α!!! Να τι καλό έχει στα τέλη ο μήνα που θα έρθει.! Γενέθλια το blog μου φυσικά! (ναι αυτό τώρα ήταν απειλή. Τελεία. Και παύλα. Και κλείνει και η παρένθεση.)

Φιλιά, Αντριάνα!