Κοίτα..στο τραπέζι κάθισα, υποτίθεται, για να διαβάσω. Έχω, βλέπεις, μια ύλη να τελειώσω..κάτι εξετάσεις να δώσω..λίγα πλάνα μαθήματος να φτιάξω..856759 γονείς να μιλήσω εξηγώντας κολυμβητικά προγράμματα..κι έναν σκύλο ν’ απαιτεί βόλτες!
Δεν ξέρω πως βρέθηκα να γράφω εδώ..ούτε το γιατί.. και σαφώς γι’ άλλη μια φορά θα μου είναι αδύνατο να διαβάσω -έστω για επαλήθευση- τούτο ‘δώ το κείμενο.
Είμαι σε μια τρελή έξαρση προγράμματος όπως κάθε πλέον Σεπτέμβρη. Προσπαθώ να βάλω τις ώρες σε πλήρη στοίχιση μεταξύ τους, αλλά αυτές ξεγελούν το χρόνο και τον κάνουν ότι θέλουν σαν ένα κακομαθημένο κορίτσι στην εφηβεία που αρνείται να μπει σε αυστηρά προγράμματα.
Από τη μία η πρωινή σταθερή δουλειά, από την άλλη το τμήμα χορού, από απέναντι το κολυμβητήριο, και στη γωνία ένα μικρό τρίχρονο κορίτσι με μόνιμο ερώτημα «Αντριάνα πότε θα έρθεις πίτι μου να παίξουμε παρέα;»…
Και μέσα σε όλα αυτά..εγώ να μετρώ τις μέρες. Να φτιάξω τη μικρή χειραποσκευή, φορέσω τα ροζ σταράκια, μπω στο αεροπλάνο..και ν’ απογειωθώ!
Μα να, γι’ αυτό επέστρεψα ξανά σε σένα…γιατί ο τόπος γύρω μου αρχίζει να μη με χωράει ξανά.
Φιλιά, Αντριάνα!
Παρόλο που ο χώρος φαίνεται περιορισμένος, εύχομαι να μην είναι έτσι και ο χρόνος σου και με το καλό να μας γράφεις που και που! 😛
Το video εξαιρετικό!
Πολλά ΑΦιλάκια και στον Hanzo…θα μεγαλώνει και αυτός! ❤
ο Χάνζο 3ων ετών πλέον.. ο χρόνος άλλοτε αρκετός, άλλοτε κι αυτός περιορισμένος! συνηθισμένη σε τέτοιες καταστάσεις 🙂
Καληνύχτα αγαπημένη μου 🙂
Για που το βάλαμε; Άντε κάνε και συ come back εδώ στα παλιά λημέρια!!!
Γερμανία και ΔΕΝ κρατιέμαι σου λέω! μετράω μέρες!