Νύχτα άπλωσε τα μαύρα της πέπλα..και στις 31 Οκτωβρίου του 19 αιώνα ξεχύθηκαν στους δρόμους της Σκωτίας και της Ιρλανδίας άνθρωποι φτωχοί. Πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, χτυπούσαν κουδούνια και σε κάθε ανοιγμένη πόρτα έδιναν ευχές για την Ημέρα των Ψυχών παραμονές Αγίων Πάντων με αντάλλαγμα κάποιο φαγητό. Χρόνια αργότερα, οι μετανάστες εκείνων των περιοχών μετέφεραν το έθιμο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής που ονομάστηκε Halloween, και φτάσαμε ως το παρόν με τη γνωστή μεταμφίεση σε μάγους, μάγισσες, φαντάσματα και δρακουλάκια. Ήρωες εμπνευσμένοι από ταινίες θρίλερ. Στην πλειοψηφία τους πλέον οι μεταμφιεσμένοι είναι παιδάκια που περιφέρονται και εκείνα από σπίτι σε σπίτι ρωτώντας «trick or treat». Οι σπιτονοικοκύρηδες τρέχουν να ανοίξουν την πόρτα αγκαλιά με μια γαβάθα sweets και τα γλυκά που πρωταγωνιστούν στη μέρα είναι καραμελωμένα μήλα, κολοκυθόπιτες, κολοκυθόψωμα, pop_corn με γεύσεις και άλλα κεικ των ψυχών. Έξαλλου αυτό το διάστημα είναι και η εποχή της κολοκύθας.
Άλλες φήμες θέλουν το έθιμο αυτό να συνδέεται με την αρχαία Κέλτικη γιορτή Σάουιν που σημαίνει το τέλος του καλοκαιριού και την αρχή του Χειμώνα. Η λέξη Halloween, προέρχεται από το all hallow even που δείχνει την παραμονή των Αγίων Πάντων. Θεωρείται μακάβρια και παγανιστική γιορτή, είναι μέρα που μπορούν οι ζωντανοί να έρθουν σε επαφή με τις ψυχές των νεκρών. Αναμιγνύονται. Σε πολλές περιοχές της Ευρώπης, χρόνια πίσω, γιόρταζαν την πρωτοχρονιά στη 1 Νοεμβρίου και πίστευαν ότι στο τέλος του χρόνου έρχονται στη γη φαντάσματα, ψυχές νεκρών κ.α. και οι Κέλτες φορούσαν κατάλληλη ενδυμασία από δέρματα ζώων.
Αυτό το διάστημα τα σπίτια και οι βιτρίνες μαγαζιών του Δυτικού κόσμου είναι στολισμένα με κολοκύθες_φαναράκια, ιστούς αράχνης, ανθρώπινους σκελετούς και κρεμαστές μαγισσούλες. Χρώματα του μοβ, του πορτοκαλί, του κίτρινου και του μαύρου. Ίσως και λίγο κόκκινο για αίμα.
Και όλα αυτά φίλη μου (και φίλε μου) για μένα. Ναι, ναι! Τα έφτιαξαν για μένα. Ήξεραν από τα έγκατα του παρελθόντος ότι στις 31 Οκτωβρίου θα γεννιόταν ένα καστανό κορίτσι όλο μάτια, με όνομα ξενόφερτο, στα μεσογειακά τα μέρη. Ήξεραν ότι θα της αρέσουν πολύ οι γιορτές των γενεθλίων και έστησαν ολόκληρο «patchwork πάπλωμα γιορτής» από διάφορα μέρη του κόσμου. Σαν να την καλούν να τα επισκεφτεί ένα πράγμα. Από την Ιρλανδία και τη Σκωτία, μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό. Ναι, ναι, το Μεξικό που αν ποτέ καταφέρει αυτό το κορίτσι να πάει εκεί, θα έχει κατακτήσει ένα από τα όνειρα ζωής. Είδες φίλη μου; Άλλα όπως λέει και η μαμά μου «αργά αργά εσύ…ως και στην κοιλιά δέκα μήνες κάθισες». Μη γελάς…seriously! Επιπλέον, στις 31 Οκτωβρίου είναι και η Παγκόσμια μέρα αποταμίευσης πράγμα το οποίο δεν ξέρω αν το αντιπροσωπεύω επάξια, οπότε προτιμώ να μείνω μόνο στο halloween…στο hallomee…
Το κείμενο το γράφω πάνω στην αλλαγή 30 με 31 και δεν ξέρω πως θα βγει αυτή η μέρα… άλλοτε με βρίσκει σε προορισμούς με άρωμα πρωτεύουσας και γαλάζιο κουτί σοκολατάκια, άλλοτε σε ορεινά χωριά και άλλοτε στις βάσεις μου όπως φέτος. Θα επιστρέψω με σχόλιο κάτω από αυτό το κείμενο (όπως κάνω συχνά-πυκνά τελευταία) για να μοιραστώ μαζί σου πως κύλισε η μέρα μου.
Προς το παρόν, φιλιά πολλά!!
Αντριάνα!:)
Love Your Thoughts 
Χρόνια σου πολλά καστανό κορίτσι όλο μάτια…
Ευχαριστώ πολύ ψιθύρισμα… να’ σαι καλά:):):)
Θα χρησιμοποιήσω το ινδιάνικο όνομα σου «καστανό κορίτσι» και θα σου ευχηθώ να είσαι πάντα γερή και ευτυχισμένη με μια ζωή που δεν θα είναι μόνο γεμάτη έμπνευση αλλά θα αποτελεί έμπνευση τόσο για εσένα όσο και για τους άλλους.
Λατρεύω το halloween, θα ήθελα να ζω στις ΗΠΑ και να το γιορτάζω. Αλλά δεν βαριέσαι… ίσως κάποια στιγμή (μάλλον του χρόνου 😀 ) βρεθώ εκεί και πάρω μια γεύση…
Να περάσεις τέλεια σήμερα, όπως λένε και οι Κινέζοι, τα γενέθλια μας είναι η προσωπική μας πρωτοχρονιά. Μάκια.
«δεν θα είναι μόνο γεμάτη έμπνευση αλλά θα αποτελεί έμπνευση τόσο για εσένα όσο και για τους άλλους» μα τι ευχή…
Σ’ ευχαριστώ DQ και συμφωνώ (ξανά) με τους Κινέζους. Μα τι έχουν πει πια κι αυτοί;!
Καλό μεσημέρι να έχεις.
Φιλιαααα :* :* :*)
Χρόνια πολλά στο «καστανό κορίτσι»!
Εύχομαι αυτή η χρονιά να σε γεμίσει εσωτερική υγεία, δύναμη, χαρά!
ΑΦιλάκια καρδιάς! :))))))))))))))))))))
Σ’ ευχαριστώ Μάγισσα Άιναφετς… Κανένα μαγικό γιατροσόφι να κρατήσω τη νεότητα για πάντα υπάρχει στο μαγικολεξικό σου; Για πες….:)
Φιλιά πολλά:):):)
Χρονια πολλα ματαρες!!!πολυχρονη και οτι επιθυμεις!!εννοειτε να τα εκατοστησεις και εσυ αλλα και το μπλογκ σου!
Να εχεις παντα δυναμη μεσα σε αυτους τους καιρους να γραφεις αρθρα για να εχουμε να διαβαζουμε!χρονια πολλα και παλι!!
Πολλα φιλια
Όταν μου εύχονται και για το blog μου νιώθω διπλή χαρά!!:):) (οΚ, στο έγραψα κι αλλού αυτό)
Μα πραγματικά, ξέρεις πόσα πράγματα θέλω να γράψω και δεν έχω χρόνο;; Που θα πάει όμως, όταν τον βρω θα του βουτήξω τα κέρατα και θα τον δέσω από εκεί.
Σ’ ευχαριστώ Θάνο:) Σ’ ευχαριστώ πολύ:):)
Φιλιαααα χχχ
Χρόνια πολλά , πάρε και λίγο από Banderas να έρθεις στα κέφια
Σ’ ευχαριστώ πολύ:)
και για την ευχή και για το τραγούδι.
Καλή συνέχεια στη μέρα σου :*)
Χρόνια πολλά ….
Πολύχρονη….
Να σε χαίρονται….
Κι εσύ να χαίρεσαι , και να περνάς καλά….γιατί το αξίζεις….
(όλοι μας το αξίζουμε)….
Αντριάνα….(δεν είναι το θυλικό του αντρέα; γιατί είναι ξενικό;)
Ευχαριστώώώ πολύυυ….
Θα σου πω γιατί είναι ξενικό. Όταν λοιπόν οι γονείς μου πήγαν στο ληξιαρχείο Θεσσαλονίκης να με δηλώσουν, έγινε ολόκληρη φασαρία τότε με τη δικαιολογία ότι το «Αντριάνα» δεν είναι ελληνικό ούτε χριστιανικό (κολλήματα της εποχής βλέπεις..) και επέμεναν ότι έπρεπε να μπει Ανδρεάννα, συνδοιασμός Ανδρέας+Άννα. Όπως φυσικά και η εκκλησία δεν το δέχτηκε εύκολα λέγοντας «τί Αντριάνα; Θα μπει Ανδριανή στον Άγιο…
Όπως και πριν μερικά χρόνια όταν δεν το άκουγαν συχνά σαν όνομα με ρωτούσαν από ποια χώρα είμαι… :):
*σ’ ευχαριστώ ξανά χρήχα για τις ευχές σου!! Καλό μεσημέρι 🙂 🙂 🙂
Σου εύχομαι χρόνια πολλά γιατί η ποσότητα μετράει
Χρόνια καλά γιατί η ποιότητα αξίζει και χρόνια τρελά γιατί αυτά είναι που μένουν!Καλό βραδάκι και φιλιά πολλά!
PS.Όσο για το Halloween….
Trick or treat?
treaaaaaaaattttttt……. κι όχι μόνο γλυκά κολοκύθας αλλά και κολοκυθόσουπα! Ειδικά κολοκυθόσουπα!!
Καλό βράδυ Μελίτα:)
Φιλιααααααααααααααααααααααααα χχ
ωραίαία ήταν… για την ακρίβεια πολύ ωραία! Ακόμα και σήμερα πήρα χρόνια πολλά:)
Βασικά φέτος είχε ποικιλία η μέρα, ξεκίνησε χαλαρά μέσα σε μια αίθουσα χορού και τελείωσε με τρελή τρέλα σε εκστασιακούς ρυθμούς χορού. Ήμουν με τα κορίτσια μου! Τα δικά μου τα κορίτσια… που είμαστε μαζί από 28 Φλεβάρη ως τώρα μπλεγμένες με έρευνες, με αυτοσχεδιαστικές κινήσεις, με χτυπήματα στον αέρα, με νεύρα εντάσεις και χαρούμενες στιγμές, σε μια μικρή αίθουσα χορού κάνοντας σκληρές πρόβες υπό δύσκολες συνθήκες. Και με τα άλλα τα κορίτσια μου. Αυτά για τα οποία σου μιλώ συνέχεια εδώ μέσα…ναι, ναι αυτά που γυρνάμε όλες μαζί χαράματα σε ένα σπίτι, που λιώνουμε με το freddo στο χέρι, που ακούν τη γκρίνια μου και 1002 άλλα. Αυτές που στα γενέθλια μου μού φέρανε τούρτα λίγο πριν φύγει η μέρα με το κινητό σε ετοιμότητα για να πιάσουν αντίδρασή μου. Φόρεσα και ένα happy birthday όπως η σταρ ελλάς στα καλλιστεία σε μαύρο φόντο. Αυτές που όταν έρχονται σπίτι σου να σου ευχηθούν, σου λένε με περίσσιο θράσσος «τι κερνάς απόψε; ξηλώσου!» πεταρίζοντας τα βλέφαρα στον ουρανό. Και κάνετε διαγωνισμό για το ποια θα φάει τα περισσότερα κομμάτια pizza… Τις αγαπάω τις φίλες μου, όπως και πολλά άλλα που μου ανήκουν. Εξάλλου, μιας που μιλάμε για γενέθλια, σταθερό ζώδιο ο σκορπιός… Εντωμεταξύ, παρατήρησα και το άλλο φέτος, μου ευχήθηκαν περισσότερα άτομα face to face σε σχέση με πέρυσι. Καλό αυτό!!
Τι κρατώ φέτος από το γενέθλιά μου; Τα πάντα! Ήταν τόσο γεμάτα και εναλλακτικά που ούτε καν περίμενα ότι θα εξελισσόταν έτσι η μέρα μου!
αν έμπαιναν φωτογραφίες στα σχόλια θα έβαζα 1, 2… αλλά δεν. Και δεν θέλω να επέμβω στο αρχικό κείμενο(τουλάχιστον προς το παρόν).
Φιλιά, Αντριάνα (again).
Καλό βράδυ:):)
[Αύριο άλλη μια μέρα πρόβας με περιμένει. Αρχίζω να πιστεύω ότι παραμέρισα πολλά γι’ αυτήν την παράσταση…Θα δείξει. Δεν ξέρω πότε θα έρθω με καινούργιο κείμενο…ίσως με βρεις να συνεχίζω εδώ κάτω. Ίσως πάλι να κάνω ΜΠΑΜ (κυριολεκτικά και μεταφορικά) την επόμενη εβδομάδα. Είναι αυτό που λέω στα σχόλια παραπάνω, μόλις βρω το χρόνο θα τον αρπάξω από τα κέρατα του και θα τον δέσω τουλάχιστον μέχρι τα Χριστούγεννα. Και όταν το κάνω, θα συνεχίσουμε να μιλάμε με ύφος παιδικής χαράς όπως κάναμε μέχρι στιγμής, με τη μόνη διαφορά ότι τότε θα υπάρχει μόοοονο αυτό και όχι άλλα 462748 πράγματα και συναισθήματα πίσω ένα κείμενο. ] χχχ
A! A! Να σου δώσω και το ποίημα που μου αφιέρωσαν; Λοιπόν:
Εύχομαι σ’ εσέ καλή και όμορφη κοπέλα,
να έχεις μια γλυκιά ζωή, με γεύση καραμέλα.
Να ζήσεις και να γευτείς του κόσμου όλα τα «πλούτη»
να ‘χεις, να λες, να ξαναλές για τη χαρά ετούτη.
Να’ χεις εγγόνια και παιδιά όμορφη οικογένεια
να σου ξυρίζουν τ’ άσπρα σου που θα’ χεις τότε γένια!
Να γίνεις όμορφη γιαγιά χαρούμενη, χορτάτη,
να βλέπεις τα χρονάκια σου που κουβαλάς στην πλάτη!
by Catherine
halloyou λοιπόν, λίγο καθυστερημένα, αλλά χρόνια πολλά εύχομαι 🙂
να κρατάς κοντά σου όσους ανθρώπους αξίζουν.
και ξέρεις, οι άνθρωποι αξίζουν για ένα σωρό διαφορετικούς λόγους 🙂
Ευχαριστώώώ….σπουδαίο πράγμα να κρατάμε αυτούς τους ανθρώπους δίπλα μας:):)
Καλό μεσημέριιι………….:):):)
Καλημέρα Αντριάνα.Ευχαριστώ που πέρασες από το μπλογκ μου. Εγώ πάλι πρώτη φορά σε βλέπω, εσένα και το μπλογκ σου 🙂
πάντα υπάρχει μια πρώτο φορά:) καλώς ήρθες…:) να’ σαι καλά!
Μετά από δώδεκα και κάτι ψιλά ώρες, παίρνεις το δρόμο της επιστροφής. Στο δρόμο βήχεις και τα πόδια σου κοντεύουν να σε εγκαταλείψουν. Ψευτογονατίζεις στα πρώτα βήματα που έκανες, ακουμπώντας το κεφάλι σου στον τοίχο. Διασχίζεις το πεζοδρόμιο και νιώθεις τριγύρω να σκοτεινιάζουν οι εικόνες. Τα χυτά μαλλιά σου μπλέκονται ανάμεσα στις κοφτές σου ανάσες και τα χέρια που προσπαθούν να κρατήσουν όρθιο το κεφάλι. Η πόλη λειτουργεί σε πρωτόγνωρα αθόρυβους ρυθμούς και μετά σκέφτεσαι ότι η απεργία νέκρωσε τα πάντα. Ένας περαστικός σε κοιτάει καθώς προσπαθείς να σταθείς στα πόδια σου και να σταματήσεις το βήχα, αλλά σε προσπερνάει όπως και τα αυτοκίνητα στο δρόμο. Αναρωτιέμαι πως φαίνομαι από μακρυά. Μαστουρωμένη; Άρρωστη; Εγκαταλελειμμένη; Εκείνη λέει ότι ο βήχας είναι αντιδραστικός στην όλη κούραση που νιώθω το τελευταίο διάστημα. Ίσως…μπορεί και όχι…
Το νερό πέφτει πάνω σου τσουρουφλίζοντας το δέρμα σου κι εσύ γονατίζεις στο μπάνιο για να ξεκουραστείς. Πιάνεις τα μαλλιά σου για να τα τραβήξεις προς πίσω και ακουμπάς στο κεφάλι στα πλακάκια. Τι ηρεμία σκέφτεσαι…προσπαθείς να αποβάλλεις την ένταση όπως κυλούν οι σταγόνες κατά μήκος του σώματός σου. Λες να κοιμηθώ κατευθείαν; Ο ύπνος τελευταία γλιστράει δίπλα μου χωρίς να μ’ ακουμπάει. Κι εγώ του μιλώ χωρίς να τον κοιτάω.
κι ομως εγω το βρισκω συνηθισμενο ονομα.. ομορφο.. να σε χαιρομαστε γλυκο κοριτσι, να εχεις οτι επιθυμεις
το halloween ειναι μια γιορτη που πολυ ζηλευω, και μαλιστα περσι ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου οτι φετος θα συμβαλλω στον εορτασμο, με το δικο μου τροπο, εστω απο μια μακρια
αλλα να γιορταζεις μονος σε μια χωρα που εχει αλλα ηθη κι εθιμα δε λεει :(((
τελεια γιορτη και την καταευχαριστιουνται οι αμερικανοι, και δυο χωρες ευρωπαικες νομιζω!
Μ’ αρέσει που το βρίσκεις συνηθισμένο και δεν με ρωτάς -όπως άλλοι- από ποια χώρα είμαι:):):)
Πέρυσι, είχα φτιάξει την κολοκύθα που βλέπεις στο ποστ. Φέτος δεν πρόλαβα να δω ούτε καν κάποιο βιντεάκι στο youtube.
Όσο για τη χώρα που έχει άλλα ήθη και έθιμα, πέρυσι ήθελα να γιορτάσω με τραπέζι τη thanksgiving day αλλά δεν βόλεψε. Ίσως φέτος..
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου γυμνές πατούσες:):)
Φιλιά πολλά:):)